 |
|
 |
|
Jakub K
Dołączył: 23 Paź 2009
Posty: 24
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
|
|
 |
|
 |
|
 Wysłany: Pią 16:53, 29 Sty 2010 Temat postu: komputer w nagraniach - r sklodowski |
|
|
z uwagi na prosby a propo notatek w radka s.
wrzucam tu co z czego sie uczylem do zaliczenia
korzystajcie na zdrowie:
Prawo nyquista - Sygnał ciągły może być ponownie wiernie odtworzony z sygnału dyskretnego, jeśli był próbkowany z częstotliwością co najmniej dwa razy większą od granicznej częstotliwości swego widma (tak zwany warunek Nyquista).
Próbkowanie - proces tworzenia sygnału dyskretnego, reprezentującego sygnał ciągły za pomocą ciągu wartości nazywanych próbkami. Zwykle jest jednym z etapów przetwarzania sygnału analogowego na cyfrowy.
Sygnał analogowy – dostępne są wszystkie możliwe wartości
Sygnał cyfrowy :
- może mieć tylko pewną określoną ilość wartości
- częstotliwość próbkowania musi być jak największa żeby sygnał mógłbyć potem jak najlepiej odtworzony
- widmo sygnału- wykres pokazujący występowanie sygnału
Aliasing – zniekształcenie sygnału w procesie próbkowania, niekorzystne sumowanie się częstotliwości, nachodzące na siebie widma (słyszymy dodatkowe dziwieki)
Kwantyzacja – proces następujący po próbkowaniu, zaokrąglanie wartości do określonej skali, wykorzystywany w procesie zmiany sygnału analogowego na cyfrowy
W procesie tym wystepuje bląd kwantyzacji czyli różnica pomiędzy wartością chwilową sygnału a wartością po kwantyzacji, występuje w postaci szumu.
- im więcej bitów w procesie kwantyzacji (przetworniki bitowe) tym lepsza dynamika sygnału
16 bitów = 96 db
24 bity = 144 db
-Jiter (błąd w procesie próbkowania) jest to błąd zegara, jego niestabilność, powoduje przesunięcie próbki, błąd częstotliwości próbkowania. Występuje zawsze.
-zniekształcenia nieliniowe – pojawiają się dodatkowe składowe harmoniczne w widmie sygnału występują jako efekt przetwarzania sygnału
-zniekrztałcenia liniowe – zmiana proporcji składowych poprzez wprowadzanie korektorów
- dither - proces polegający na dodaniu do odtwarzanego strumienia dźwiękowego niskopoziomowego szumu (neutralnego dla naszych uszu), w zamian za redukcję zakłóceń. W procesie obróbki cyfrowej sygnału. Szum powoduje linearyzacje sygnału po kwantyzacji dzięki czemu próbki staja się dokładniejsze. Stosowany również przy zmienianiu rozdzielczości sygnału.
-oversampling- nadpróbkowanie – próbkowanie z większą częstotliwością, „ustawiamy 48k dostajemy 96k”, dzięki temu filtr jest łagodny i niewsytępuje aliasing widma nie nachodzą na siebie
-noise shaping – ustawienie dithera tak aby był jak najmniej słyszalny
- przetwornik jedno bitowy delta sigma – ma wartości 1 i 0 – 1 wartość większa od poprzedniej próbki – 0 wartość mniejsza od poprzedniej próbki. Napięcie rośnie, napięcie maleje. Im większa częstotliwość próbkowania tym lepiej przetwarza sygnał. Taki przetwornik niema wartości maksymalnej. Jest tani. Dużo urządzeń jest w niego wyposażona. Musi mieć duża częstotliwość próbkowania żeby nadążyć nad zmianami. Gdy napięcie jest stałe występuje szum granulacyjny dopiero po użyciu dithera możemy przetworzyć taki sygnał przy pomocy takiego przetwornika. Słabo przetwarza sygnały impulsowe. Wymaga nad próbkowania.
Budowa ucha :
Ucho odbiera fale dźwiękowe, przekształca je w drgania mechaniczne, a drgania w impulsy nerwowe. Odpowiada także za zmysł równowagi (błędnik).
Ucho składa się z trzech części: ucha zewnętrznego, ucha środkowego oraz ucha wewnętrznego. Ucho zewnętrzne występuje jedynie u ssaków. Ucho zewnętrzne i środkowe odpowiadają głównie za słuch, ucho wewnętrzne zawiera także elementy odpowiedzialne za równowagę.
Ucho zewnętrzne
Ucho zewnętrzne wychwytuje fale dźwiękowe, wzmacnia je i kieruje na błonę bębenkową. Składa się z małżowiny usznej, przewodu słuchowego zewnętrznego i powierzchni zewnętrznej błony bębenkowej.
• Małżowina uszna – jest to fałd skórny rozpięty na elastycznym rusztowaniu z tkanki chrzęstnej. Jej kształt jest przystosowany do zbierania fal dźwiękowych i kierunkowania ich do przewodu słuchowego zewnętrznego.
• Przewód słuchowy zewnętrzny – kanał doprowadzający fale dźwiękowe do błony bębenkowej, o długości ok. 26-30 mm i średnicy ok. 7 mm. Jest on zbudowany z tkanki chrzęstnej oraz kostnej które dzielą kanał słuchowy zewnętrzny w stosunku 1:2. Pokryty jest od wewnątrz skórą, zawierającą gruczoły woskowinowe, której zadaniem jest wydzielanie woskowiny (wydzieliny zapobiegającej dostaniu się zanieczyszczeń do przewodu słuchowego), oraz włosków rozprowadzających woskowinę. Na jego końcu znajduje się błona bębenkowa.
• Powierzchnia zewnętrzna błony bębenkowej.
Ucho środkowe
Ucho środkowe to niewielka przestrzeń w czaszce wypełniona powietrzem. Jego zadaniem jest mechaniczne wzmocnienie i doprowadzenie fal dźwiękowych do ucha wewnętrznego (poprzez okienko owalne). Część drgań przechodzi też bezpośrednio na okienko okrągłe. W skład ucha środkowego wchodzi błona bębenkowa, trzy kosteczki słuchowe oraz trąbka Eustachiusza, a także powierzchnia zewnętrzna okienka owalnego.
• Błona bębenkowa – błona oddzielająca przewód słuchowy zewnętrzny od ucha środkowego, zamienia fale dźwiękowe w drgania mechaniczne, pobudzając kosteczki słuchowe.
• Trzy kosteczki słuchowe – młoteczek, kowadełko, strzemiączko. Młoteczek z jednej strony łączy się z błoną bębenkową, a z drugiej strony łączy się z kowadełkiem, kowadełko ze strzemiączkiem, a ono z kolei łączy się z błoną okienka owalnego. Ich zadaniem jest wzmocnienie drgań błony bębenkowej i doprowadzenie ich do ucha wewnętrznego. Wzmocnienie jest osiągane dzięki temu, że powierzchnia młoteczka łącząca się z błoną jest większa od powierzchni strzemiączka, tworząc przekładnię wzmacniającą (do około 33 decybeli). Istotną rolę odgrywają tu też dwa mięśnie – napinacz błony bębenkowej, który przy rozluźnieniu osłabia drgania zbyt mocnych dźwięków oraz mięsień strzemiączkowy mający analogiczną rolę. Kosteczki słuchowe są najmniejszymi kośćmi organizmu ludzkiego.
• Trąbka słuchowa (trąbka Eustachiusza) – kanał łączący ucho środkowe z gardłem, o długości ok. 35 mm. Normalnie otwarta jest jedynie wąska część, ale jej przekrój może się zwiększać w celu wyrównania ciśnienia powietrza w uchu. Jest to droga która mogą wnikać patogeny lub szerzyć się procesy zapalne (zapalenie ucha środkowego).
• Powierzchnia zewnętrzna okienka owalnego.
Ucho wewnętrzne
To najbardziej skomplikowany odcinek narządu słuchu. Składa się ono z przestrzeni wewnątrz kości czaszki, zwanych błędnikiem kostnym. W jego wnętrzu mieści się błędnik błoniasty wypełniony płynem. Część błędnika przylegającego do ucha środkowego to przedsionek. Łączą się z nim ślimak i kanały półkoliste. Kanały półkoliste służą do rejestrowania zmian położenia ciała. Są narządem zmysłu równowagi. Ucho wewnętrzne:
• ślimak
• trzy kanały półkoliste
• nerw słuchowy
Fon – jednostka poziomu głośności dźwięku. Poziom głośności dowolnego dźwięku w fonach jest liczbowo równy poziomowi natężenia (wyrażonego w decybelach) tonu o częstotliwości 1 kHz, którego głośność jest równa głośności tego dźwięku. Dźwięki o tej samej liczbie fonów wywołują to samo wrażenie głośności, ale nie muszą być to dźwięki identyczne w sensie barwy (np. o różnych częstotliwościach)
Post został pochwalony 0 razy
|
|
FAQ 
